گويى او را زنده مىبينيم ، آن تصوير را پيچيد و بجاى خود گذاشت و گفت اين آخرين خانه بود ولى چون دوست داشتم بدانم شما چه اعتقادى داريد آنرا آوردم .
آنگاه درى ديگر را گشود و همچنان پارچه سياهى كه بر آن تصوير سپيدى از مرد بسيار زيبايى بود و پيامبر ما شبيه ترين اشخاص باو بود و خودش گفت اين تصوير ابراهيم ( ع ) است آنگاه خانه ديگرى را گشود و تصوير مرد سيه چرده اى كه اندوهگين بنظر ميرسيد در آن بود و گفت اين تصوير موسى بن عمران است ، سپس خانه ديگرى را گشود و تصوير مردى را بيرون آورد كه داراى دو زلف بود و چهره اش مدور همچون قرص ماه و گفت اين داود است و خانه ديگرى را گشود و تصوير مرد زيبا چهره يى را كه سوار بر اسبى بود كه دو بال داشت بيرون آورد و گفت اين سليمان است و اين هم باد است كه او را بهر سوى مىبرده است ، آنگاه خانه ديگرى را گشود و تصوير مرد جوانى را كه خوشچهره بود و عصايى در دست داشت و جبه پشمينه بر تن بيرون آورد و گفت اين عيسى روح و كلمه خداست و گفت اين تصاوير بدست اسكندر افتاده است و پادشاهان آنرا از او ارث برده‌اند تا اكنون كه بدست من رسيده است . گويند فند خوفناك با لشكرهاى خود در طلب خون پدرش بيرون آمد و بسوى فارس حركت كرد كه پدرش در معركه جنگ كشته شده بود ، فند هم در راه و پيش از آنكه به مقصود خود برسد درگذشت .
پادشاهى بلقيس :
پس از مرگ فند يمنىها هدهاد بن شرحبيل بن عمرو بن مالك بن رالش را بر خود پادشاه ساختند ، هدهاد ملقب به ذو شرح بود ، او دستور داد جسد فند را به يمن آوردند و او را در صنعاء در آرامگاه پادشاهان دفن كردند ، گويند هدهاد در يمن با دختر شاه پريان ازدواج كرد و بلقيس را براى او آورد و اين حديث مشهورى است كه آنرا زاويان نقل كرده‌اند .
گويند چون بلقيس سى ساله شد هدهاد را مرگ فرارسيد او بزرگان حمير را جمع كرد و گفت من با مردم گفتگو كردم و خردمندان و انديشمندان را آزمودم و كسى را چون بلقيس نديدم اكنون كار شما را باو واگذاشتم تا براى شما