بكير مردى سخنور بود به دعوت براى بنى عباس قيام كرد و هر دو عراق را زير نظر داشت نامه هاى امام كه براى او مىرسيد آنرا در آب مىشست و با آن آب آرد را خمير مىكرد و گرده هاى نان مىپخت و به تمام فرزندان و افراد خانواده خود از آن نان مىخوراند .
ابو هاشم بيمار شد و گرفتار مرگ بود و به ابو سلمه خلال وصيت كرد و او هم از بزرگان شيعه بود ، ابو سلمه خلال موضوع را براى محمد بن على نوشت و امام او را عهده دار دعوت كرد و ابو سلمه مانند ابو هاشم بان كار پرداخت .
امام براى عكرمه و حيان كه عهده دار دعوت در خراسان بودند نوشت كه با ابو سلمه مكاتبه كنند ، و از آن دو دعوت كرد كه زير نظر او با او همكارى كنند كه پذيرفتند و ابو سلمه را يارى دادند و با او همراه شدند .
در اين هنگام يزيد بن عبد الملك برادرش مسلمة را از حكومت عراق و خراسان عزل كرد و خالد بن عبد الله قسرى را بجاى او به حكومت گماشت و خالد ، اسد بن عبد الله را به حكومت خراسان گماشت و چون خبر كارهاى ابو عكرمه و حيان باطلاع اسد بن عبد الله رسيد دستور داد آن دو را تعقيب كردند و گرفتند و پيش او آوردند كه گردن هر دو را زد و پيكرشان را بر دار كشيد .
و چون اين خبر باطلاع محمد بن على رسيد گفت سپاس خداوند را كه اين نشانه را به صحت رساند و ميان شيعيان من مردانى باقى مانده‌اند كه بزودى به درجه شهادت فائز خواهند شد .
و چون از پادشاهى يزيد بن عبد الملك چهار سال و چند ماه گذشت در بلقاء كه از نواحى دمشق است [ 424 ] درگذشت .
مرگ او در سال يكصد و پنج هجرى اتفاق افتاد و به هنگام مرگ سى و هشت سال داشت .
هشام بن عبد الملك :
پس از مرگ يزيد ، هشام به حكومت رسيد و سى و چهار ساله بود .

424 - بلقاء : از نواحى وسيع شام كه عمان پاى تخت كنونى اردن از آن ناحيه بوده است ، ر . ك ، ترجمه تقويم البلدان صفحات 245 و 267 . ( م )