ضربه هاى نيزه و شمشيرى كه مغفرها را مىدريد » .
مصعب سر مختار را همراه عبد الله بن عبد الرحمن پيش عبد الله بن زبير فرستاد .
عبد الله بن عبد الرحمن مىگويد ، پس از نماز عشا به مكه رسيدم و به مسجد رفتم ، ابن زبير مشغول نماز بود منتظر ماندم تا سحر نماز مىخواند و چون فارغ شد نزديك رفتم فتح نامه را باو دادم خواند و به غلامى داد و گفت نگهدار ، گفتم اى امير مؤمنان اين سر هم همراه من است ، گفت چه مىخواهى ؟ گفتم جايزه‌ام ، گفت همان سر جايزه ات باشد ، رهايش كردم و برگشتم .
سلطنت عبد الله بن زبير :
گويند ، چون مختار كشته شد و كار براى عبد الله بن زبير استوار شد به عبد الله بن عباس و محمد بن حنفيه پيام فرستاد كه يا با من بيعت كنيد يا از همسايگى من بيرون رويد . آن دو از مكه بيرون و به طائف رفتند و همانجا ماندند ، عبد الله بن عباس در طائف درگذشت و محمد بن حنفيه بر او نماز گزارد .
محمد بن حنفيه سپس از طائف به ايلة [ 389 ] رفت و براى عبد الملك بن مروان نامه نوشت و اجازه گرفت كه پيش او برود ، عبد الملك براى او نوشت آنچه پشت سر تو است براى تو فراختر است و مرا به تو حاجتى نيست .
محمد بن حنفيه آن سال را در ايله ماند و همانجا درگذشت .
و چون مختار كشته شد ، ابراهيم بن اشتر كه فرماندار او بر جزيره بود براى مصعب نامه نوشت و از او امان خواست ، مصعب براى او نوشت به كوفه بيايد ، او آمد و با مصعب بيعت كرد و مصعب تمام كارهاى خود را باو واگذاشت و نسبت به او كمال مهربانى و نيكى را كرد .
آن شش هزار تن كه وارد قصر مختار و آنجا متحصن شده بودند دو ماه در همان حال باقى بودند تا آنكه تمام خوراكى كه مختار آنجا فراهم آورده بود تمام شد ناچار از مصعب امان خواستند كه امانشان نداد و گفت بايد تسليم فرمان من

389 - ايلة : شهركى يهودى نشين بر كناره درياى سرخ بر سر راه مصر و حجاز ، ر . ك ، ترجمه تقويم البلدان ص 119 چاپ بنياد فرهنگ . ( م )