سپس با حالت اعتراض بر ابن زياد از كوفه بيرون آمد و آهنگ سرزمين جبال كرد و گروهى از مستمندان و درويشان كوفه هم از او پيروى كردند . [ 332 ] عبد الله بن زبير :
گويند ابن زبير پس از آنكه به مكه رفت و امام حسين ( ع ) از مكه به قصد كوفه بيرون شد همواره مىگفت « من در اطاعت هستم ولى با هيچكس بيعت نمىكنم و پناهنده به اين بيت الحرام هستم » .
يزيد بن معاويه مردى را همراه ده تن از نگهبانان خود فرستاد و باو گفت برو و بنگر كه ابن زبير در چه حال است اگر مطيع بود از او بيعت بستان و اگر نپذيرفت زنجير بر گردن و دستهاى او بگذار و او را پيش من بياور .
چون آن مرد نگهبان نزد ابن زبير آمد و گفت براى چه منظورى آمده است ابن زبير به اين شعر مثل زد :
« در مقابل كارى كه بر حق نباشد ملايم نمىشوم مگر وقتى كه ريگ زير دندان نرم شود » و به نگهبان گفت پيش سالار خود برگرد و باو بگو كه خواسته او را نخواهم پذيرفت ، نگهبان گفت مگر در اطاعت نيستى ؟ گفت چرا ولى خود را در اختيار تو نمىگذارم و هرگز اين كار را نخواهم كرد .
نگهبان پيش يزيد برگشت و آنچه را گفته بود باو خبر داد . يزيد ده تن از بزرگان شام را كه نعمان بن بشير انصارى و عبد الله بن عضاة اشعرى كه مردى نيكوكار بود و مسلم بن عقبه كه خدايش لعنت كناد از ايشان بودند فرستاد و بانان گفت برويد و بار ديگر او را به اطاعت و هماهنگى با جماعت دعوت كنيد و باو بگوييد كه پسنديده تر كارى در نظر من آن است كه قرين سلامت و آشتى باشد .
آنان حركت كردند و به مكه رسيدند و در مسجد الحرام پيش ابن زبير رفتند و او را به اطاعت و بيعت با يزيد دعوت كردند .

332 - خوانندگان گرامى توجه دارند كه بروزگار دينورى مخصوصا هنگام حكومت متوكل و پس از او بنى عباس نسبت به علويان سختگيرى مىكرده‌اند و خصوصا نسبت به مرقد منور حسينى و زائران آن حضرت ، بنابر اين تا حدودى بايد عذر دينورى را در تلخيص نسبى فاجعه كربلا موجه دانست و همان طور كه قبلا هم متذكر شدم براى اطلاع دقيق و بيشتر بايد به كتابهاى ديگر مراجعه كرد . ( م )