مىدهيد ، پس كشتگان ما كجايند ؟ » و با شمشير خود به اشعث حمله كرد كه ضربه اش خطا كرد و به كفل اسب او برخورد ، اشعث پيش قوم خود برگشت و بزرگان بنى تميم پيش او رفتند و عذرخواهى كردند و او پذيرفت و گذشت كرد .
سليمان بن صرد در حالى كه ضربه شمشيرى بر چهره اش اصابت كرده بود آمد و گفت اى امير مؤمنان كاش ياورانى مىداشتى و اين نامه را نمىنوشتى ، محرز بن خنيس بن ضليع هم برخاست و مقابل على ( ع ) ايستاد و گفت آيا براى بازگشت از اين نامه راهى نيست ؟ به خدا سوگند مىترسم موجب خوارى و زبونى شما شود ، على ( ع ) فرمود آيا پس از اينكه آنرا نوشته‌ايم نقض كنيم ؟ نه اين جايز نيست .
سپس على ( ع ) و معاويه اتفاق كردند كه محل حكم كردن داوران در دومة الجندل باشد [ 252 ] كه نيمه راه عراق و شام است و على ( ع ) شريح بن هانى را [ 253 ] همراه چهار هزار مرد از خواص خود با ابو موسى گسيل فرمود و عبد الله بن عباس را براى پيش نمازى همراهشان كرد .
معاويه هم ابو اعور سلمى را همراه چهار هزار تن با عمرو عاص روانه كرد .
داوران و همراهانشان از صفين به دومة الجندل رفتند ، على ( ع ) با ياران خود به كوفه برگشت و معاويه به دمشق و منتظر نتيجه ماندند .
هر گاه على ( ع ) براى ابن عباس در موردى چيزى مىنوشت ، ياران ابن عباس جمع مىشدند و مىگفتند امير مؤمنان براى تو چه نوشته است ؟ و او از ايشان پوشيده مىداشت و آنان مىگفتند چرا از ما پوشيده مىدارى و حال آنكه براى تو چنين و چنان نوشته است و آن قدر جستجو مىكردند تا به مضمون نامه آگاه مىشدند و حال آنكه نامه هاى معاويه كه براى عمرو عاص مىرسيد هيچيك از ياران او به سراغش نمىآمد و از او چيزى نمىپرسيد .

252 - دومة الجندل : ناحيه اى در شمال نجد كه در قديم از نواحى شام بوده و امروز در حيطه حكومت عربستان است و نام ديگر آن جوف السرحان است ، ر . ك ، مقاله شيلفر ، دائرة المعارف اسلام ، ص 169 ج 7 ترجمه عربى آن . ( م ) 253 - شريح بن هانى : درك محضر مقدس پيامبر نموده و آن حضرت برايش دعا فرموده‌اند از بزرگان اصحاب امير المؤمنين على ( ع ) است در سال 78 هجرى در جهاد با كافران سيستان در يكصد و بيست سالگى كشته شد ، ر . ك ، ابن اثير - اسد الغابه ص 396 ج 2 . ( م )