و چون به مسلمانان نزديك شدند آنان ايستادند و به يك ديگر حمله كردند و به جنگ و كشتار پرداختند و فقط صداى كوبيده شدن آهن بر يك ديگر شنيده مىشد و از هر دو سو بسيار كشته شدند و شب فرارسيد و هر يك به اردوگاه خود برگشتند ، مسلمانان آن شب را با ناله هاى زخميها بسربردند ، فردا كه روز چهارشنبه بود دو گروه به يك ديگر حمله بردند و تمام روز را جنگ كردند و هر دو گروه پايدارى نمودند روز پنجشنبه هم بهمين گونه گذشت .
روز جمعه آماده حمله شدند و روياروى ايستادند ، نعمان بن مقرن بر اسب سرخى سوار شد و جامه سپيد پوشيد و ميان صفهاى مسلمانان حركت و آنان را به جنگ تشويق و ترغيب مىكرد و منتظر فرارسيدن ساعتى بود كه پيامبر جنگ را در آن ساعت شروع مىفرمود و پيروز مىشد يعنى هنگام نيمروز و وزش بادها ، نعمان از كنار پرچمداران حركت مىكرد و بانان مىگفت من براى شما پرچم خود را سه بار حركت مىدهم ، در حركت نخستين هر يك از شما تنگ اسب خود را محكم كند و لگامش را در دست گيرد و در حركت دوم نيزه ها را استوار و شمشيرهاى خود را آماده كنيد و در حركت سوم تكبير بگوييد و حمله كنيد كه من حمله خواهم برد .
چون نيمروز شد دو ركعت دو ركعت نماز گزاردند و ايستادند و به پرچم نعمان مىنگريستند و چون بار سوم پرچم را حركت داد تكبير گفتند و حمله كردند و صفهاى ايرانيان از هم پاشيد ، نعمان بن مقرن هم نخستين كسى بود كه كشته شد ، برادرش سويد او را به خيمه اش برد لباسهاى او را بيرون آورد و پوشيد و شمشير او را برداشت و بر اسب او سوار شد و بيشتر مردم شك نداشتند كه او خود نعمان است و پايدارى و با دشمن مردانه جنگ كردند و خداوند متعال پيروزى برايشان فرستاد و ايرانيان گريختند و خود را به دهكده اى در دو فرسنگى نهاوند بنام دژ يزيد رساندند و در آن متحصن شدند كه حصار نهاوند گنجايش تمام ايشان را نداشت .
در اين هنگام حذيفة بن يمان كه پس از نعمان فرماندهى را بر عهده گرفته بود آنجا آمد و اردو زد و آنان را محاصره كرد . گويند ايرانيان روزى در حالى كه آماده براى جنگ بودند بيرون آمدند و