كه بتوان در آن نماز جمعه گزارد بسازد و مغيرة بن شعبه را هم نزد او بفرستد .
ابو موسى گفت اى امير مؤمنان تنى چند از انصار را با من روانه كن كه مثل انصار ميان مردم همچون مثل نمك در خوراك است و عمر ده تن از انصار را با او گسيل داشت كه از جمله ايشان انس بن مالك و براء بن مالك بودند [ 169 ] ، ابو موسى به بصره رفت و مغيرة بن شعبه و كسانى را كه بر ضد او شهادت داده بودند نزد عمر فرستاد ، عمر از ايشان گواهى خواست كه با صراحت گواهى ندادند و عمر آنان را تازيانه زد و به مغيره دستور داد به بصره برگردد و ابو موسى را در كارهايش يارى دهد .
ابو موسى ، زياد بن عبيد را كه غلام زرخريد يكى از مردم ثقيف بود ديد و عقل و ادب او را پسنديد و او را به دبيرى برگزيد و زياد همراه او ماند و پيش از آن با مغيرة بن شعبه همكارى مىكرد . گويند چون ايرانيان ديدند اعراب از هر سوى ايشان را فروگرفته و حمله و غارت مىكنند با يك ديگر گفتگو كردند و گفتند گرفتارى ما از اين است كه زنان بر ما پادشاهى مىكنند و بر يزدگرد پسر شهريار پسر خسرو پرويز جمع شدند و او را كه نوجوانى شانزده ساله بود بر خود پادشاه كردند ولى گروهى از ايرانيان به طرفدارى سلطنت آزرميدخت پافشارى كردند و دو گروه جنگ كردند و يزدگرد پيروز شد و آزرميدخت از پادشاهى خلع گرديد ، و چون يزدگرد پادشاه شد مردم را از هر سو فراخواند و سپاهى فراهم ساخت و رستم پسر هرمز را بر آنان فرماندهى داد ، رستم مردى كار ديده و گرم و سرد روزگار چشيده بود و بسوى قادسيه حركت كرد .
جنگ قادسيه :
چون اين خبر به جرير بن عبد الله و مثنى بن حارثه رسيد براى عمر نامه نوشتند و او را آگاه ساختند ، عمر مردم را فراخواند و آماده ساخت و حدود بيست هزار تن جمع شدند و سعد بن ابى وقاص را به فرماندهى ايشان

169 - براى اطلاع بيشتر از شرح حال اين دو برادر ، ر . ك ، ابن اثير ، اسد الغابه ج 1 صفحات 127 و 173 . ( م )