ابن سينا

مهدى محقّق به نام آنكه گنج جسم و جان ساخت يا من لا يرجى الشّفاء إلّا من جوده و لا يطلب النّجاة إلّا من فيض وجوده، فى كتابه إشارات إلى حقائق الملك و الملكوت و فى خطابه تنبيهات على كيفيّة الوصول إلى قدس الجبروت.

ابو على حسين بن عبد اللّه بن سينا كه در اروپا به اويسنّاAvicenna مشهور است در سال 370 ه/ 980 م متولّد شد و در 428 ه/ 1037 م رخت ازين جهان بربست. حاصل زندگى نسبة كوتاه اين نابغه دوران، تربيت شاگردان دانشمند و مبرّز و تأليف كتابهاى علمى و مفيد بود. شاگردان او همچون بهمنيار بن مرزبان و ابو عبيد جوزجانى و ابو عبد اللّه معصومى و ابو الحسن على نسائى و ابن زيله و مانند اينها هر يك به سهم خود انديشه‌ها و افكار استاد را، به شرق و غرب عالم اسلامى، گسترش دادند. آثار ارجمند شيخ بسيار زود از دروازه‌هاى حوزه‌هاى علمى كشورهاى اسلامى بيرون رفت و تا قلب اروپا مراكز علمى و معاهد فلسفى را منوّر و درخشان ساخت.

پيش از ابن سينا، حنين بن اسحاق با ترجمه متجاوز از صد اثر از جالينوس دانشمند فرغامسى، آن پزشك نامدار را به عنوان سيّد الطّبّ به عالم اسلام معرّفى كرد و همچنين ابو نصر فارابى با نقل و تحليل آثار ارسطو، آن فيلسوف عهد باستان‌