است، پس اگر به يك سوى كشد ران با ميل به آن سوى باز مى‌شود و اگر به دو سوى كشد، ران به صورت مستقيم‌ [1] باز مى‌شود.

3. ماهيچه‌ [2] ديگر از تمام سطح رويى استخوان خاصره مى‌رويد و به بخش فوقانى برآمدگى بزرگ كه «طروخانطير» [3] بزرگ ناميده مى‌شود، متصل مى‌گردد، اين ماهيچه، اندكى به سوى جلو امتداد مى‌يابد و با ميل به جانب داخل، استخوان ران را باز مى‌نمايد.

4. ماهيچه‌ [4] ديگر- مانند ماهيچه پيشين- در ابتدا به پايين زايده كوچك‌ [5] متصل مى‌گردد، سپس سرازير شده و عمل ماهيچه پيشين را انجام مى‌دهد، جز اين كه باز كردن ران توسط اين ماهيچه اندك است ولى ميل آن به سوى داخل بسيار مى‌باشد، رويشگاه آن از پايين سطح رويى استخوان خاصره مى‌باشد.

5. از اين ماهيچه‌ها، ماهيچه‌اى است كه از پايين استخوان سرين با ميل به سوى عقب مى‌رويد و استخوان ران را با اندكى ميل به سوى عقب و ميل متناسب به سوى داخل باز مى‌نمايد.

(ماهيچه‌هاى خم كننده)

ماهيچه‌هاى خم كننده‌ [6] مفصل ران عبارتند از:

1. ماهيچه‌اى كه ضمن ميل اندك ران به سوى داخل آن را خم مى‌نمايد، و آن ماهيچه مستقيمى است كه از دو منشأ سرازير مى‌گردد: يك منشأ به انتهاى ماهيچه‌

[1] زيرا با كشيدن به دو سوى همديگر را خنثى مى‌نمايند.

[2] عضله سرينى كوچك (Gluteus minimus(.

[3] » طروخانطير» لغت يونانى به معناى زايده و برآمدگى كه به صورت بزرگ و كوچك روى استخوان ران قرار دارد، اين لفظ تعريب شده تروكانتر (Trochanter( مى‌باشد. تروكانترهاى بزرگ و كوچك برجستگى‌هاى بزرگى هستند كه در محل اتصال گردن (ران) به تنه قرار دارند. (ضروريات آناتومى اسنل، ص 39)

[4] عضله سرينى متوسط (Gluteus medius(.

[5] طروخانطير كوچك (تروكانتر).

[6] ماهيچه‌هاى خم كننده چهار عدد مى‌باشند.