بسيار ناچيز است، بلكه انعطاف زانو به سمت جلو مى‌باشد و هنگام ايستادن و زانو زدن و مانند آن، فشار بر آن وارد مى‌گردد.

فصل سى‌ام: تشريح استخوان گام‌

گام، ابزارى براى استوارى آفريده شده است و شكل آن از جلو دراز است تا با تكيه بر آن، بر راست ايستادن يارى گردد.

براى كف پا به طرف انسى (داخل)، گودى (برآمدگى از سطح زمين) قرار داده شده تا تمايل گام هنگام راست ايستادن بويژه زمان راه رفتن به جهت مخالف پاى بالا آمده، باشد؛ زيرا برابرى مى‌نمايد به كمك آنچه از تكيه به سمت پاى حمل كننده (پاى ديگر) تقويت گرديده، پايى را كه بالا آمده است، در نتيجه استوارى و تعادل در ايستادن برقرار گردد. [1] و علاوه بر آن گام نهادن بر چيزهاى بر آمده از زمين، بدون درد شديد باشد و نيز گام بتواند چيزهايى مانند پلكان و لبه بلندى‌ها را به راحتى در خود گيرد.

گام براى فوايدى، از تركيب استخوان‌هاى متعدد آفريده شده است، از جمله آن كه در صورت نياز بتواند اشيا را خوب نگه دارد و آنچه از زمين زير پاست در خود گيرد، زيرا گام چيز زير پا را نگه مى‌دارد چنان كه كف، چيز گرفته شده در دست را و هرگاه نگه دارنده (مثل گام) اين آمادگى را داشته باشد كه با جابجايى اجزاى خود به شكلى در آيد كه بتواند چيزى را به نيكويى در خود نگه دارد به مراتب بهتر است از اين كه نگه دارنده قطعه استخوانى يك پارچه باشد و قابليت انعطاف و شبيه شدن به اشكال گوناگون را نداشته باشد، و فايده ديگر براى تعدد استخوان گام بين همه اندامى كه از استخوان‌هاى متعدد تشكيل يافته، مشترك مى‌باشد.

[1] عبارت متن بنابر نسخه آملى اين چنين است «ليقاوم بما يجب أن يسند من الاعتماد الى جهة الاستقلال بالرجل المشيلة فيعتدل القوام».