تذكار: اين رساله را شرحى ديگر است كه منسوب به شهاب الدين عمر فرزند
محمد سهروردى (شهيد) م 632 نمودهاند. كه ما را دستيازيدن به نسخه مخطوط [1] آن ميسور نبود. اين شرح، مطبوع
اشتوتگارت م 1935 است [2].
تقدير: بدين موضع، كه انجام كلام است، مر مسئولين كتابخانه مجلس
شوراى اسلامى و كتابخانه سپهسالار (شهيد مطهرى) و متصديان انتشارات معظّم الزهراء،
را سپاسگزارم. و السلام.
7/ 7/ 1370 ه. ش ساوه- محمد حسين اكبرى
[1] - نسخه آن در استانبول، اسعد افندى به شماره 4/ 3688 است.
[2] - فهرست نسخههاى
خطى فارسى، منزوى ج 2 ص 758 و نيز مصنفات ابن سينا، مهدوى ص 177.