يك نسخه ازين رساله هم در كتابخانه مجلس شوراى ملّى بشماره 108 (فهرست كتب خطّى. ج 2. تهران 1311 ص 54) و شماره ثبت دفتر 4142 موجود است. درين نسخه، رساله منطق مورد بحث با ترجمه فارسى الهيّات و طبيعيّات كتاب اشارات (ابو على) در يك مجلّد گردآمده. مرحوم اعتصام الملك در مجلّد دوم فهرست كتابخانه مجلس در شرح نسخه شماره 108 چنين نوشته‌اند [1]:

«اشارات و تنبيهات- از تصانيف جليله ابو على حسين بن عبد اللّه بن سينا، مشتمل بر ده نهج در علم منطق و ده نمط در حكمت. اين نسخه بزبان پارسى است و ترجمت آن را بانورى نسبت كرده‌اند. انتساب ترجمه با نورى اگر چه مسلّم و محقّق نيست و در فهارس اروپائى اشارتى كه مؤيّد اين سخن باشد نيافتيم، مع هذا فصاحت و شيوائى بيان باهميّت نسخه گواهى ميدهد.

آغاز جزء اوّل: «سپاس مر خداى را كه هستى همه حقائق از اوست، و درود بر پيغمبران و پاكان و گزيدگان او.» آغاز جزء دوّم: «سپاس آن خداى را كه آفريدگار جهانست، و بخشنده عقل و جانست، بهترين چيزى كه عاقل اختيار كند و در آن رنج برد شناخت بارى جلّ جلاله است ...» مترجم در جزء اول ده نهج را بهفتاد و دو فصل مبدّل داشته و در جزء ثانى ترتيب اصلى را حفظ كرده است.

تاريخ كتابت 1342، خطّ نسخ ريز، صفحه 24 سطر، قطع وزيرى‌

[1] فهرست كتب خطى مجلس. ج 2 ص 54.

دانشنامه علائى. علم برين. ديباچه 1