2- صاحب عادت وقتيه‌
(مسأله 493 ) - زنهايى كه عادت وقتيه دارند دو دسته‌اند:
«اول»: زنى كه دو ماه پشت‌سر هم در وقت معين، خون حيض ببيند و بعد از چند روز پاك شود، ولى شمارة روزهاى آن در هر دو ماه يك انداز نباشد. مثلاً دو ماه پشت سر هم روز اول ماه خون ببيند ولى ماه اول روز هفتم، و ماه دوم روز هشتم از خون پاك شود، كه اين زن بايد روز اول ماه را عادت حيض خود قرار دهد.
«دوم»: زنى كه دو ماه پشت سر هم در وقت معين، سه روز يا بيشتر خون حيض ببيند و بعد پاك شود و دو مرتبه خون ببيند و تمام روزهائى كه خون ديده با روزهائى كه در وسط پاك بوده از ده روز بيشتر نشود ولى ماه دوم كمتر يا بيشتر از ماه اول باشد، مثلاً در ماه اول هشت روز و در ماه دوم نه روز باشد كه اين زن هم بايد روز اول ماه را روز اول عادت حيض خود قرار دهد.
(مسأله 494 ) - زنى كه عادت وقتيه دارد، و شمارة روزهاى او به يك انداز نيست چنان‌چه خونى ببيند كه مقدارى از آن نشانه‌هاى حيض داشته و مقدارى نداشته باشد، درصورتى كه خون نشانه‌دار از سه روز كمتر و از ده روز بيشتر نباشد لازم است آن را حيض، و خونى كه نشانه‌هاى حيض ندارد استحاضه قرار دهد، ولى چنان‌چه در وقت عادتش خون ببيند داشتن نشانه‌هاى حيض در حيض بودن آن معتبر نيست، پس خونى كه در وقت عادتش ديده چنان‌چه ممكن است حيض باشد لازم است حيض قرار دهد. مثلاً در وقت عادت خود سه روز خون ديد اگرچه نشانة حيض را نداشته باشد حيض است. و همچنين است اگر در عادت خود مثلاً يك روز و پيش از عادت به دو روز خون ببيند يا در عادت خود مثلاً يك روز و پس از آن با نشانه‌هاى حيض دو روز خون ببيند در اين دو صورت نيز لازم است آن سه روز را حيض قرار دهد پس اگر خون نشانه‌دار قبل از ده روز از اول خون ديدن قطع شد تمام آن خون حيض است و اگر بعداً نيز خون ديد چنان‌چه آن خون داراى نشانه‌هاى حيض و فصل بين آن و آخر خون اول ده روز يا بيشتر باشد آن خون نيز حيض است والا استحاضه است.
(مسأله 495 ) - زنى كه عادت وقتيه دارد، اگر در غير وقت عادت با نشانه‌هاى حيض بيشتر از ده روز خون ببيند و نتواند حيض را به واسطة نشانه‌هاى آن تشخيص دهد، بايد تا شش يا هفت روز حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد.
(مسأله 496 ) - زنى كه هر ماه، روز اول ماه مثلاً خون مى‌ديده و گاهى روز پنجم و گاهى روز هفتم پاك مى‌شده، چنان‌چه يك ماه، دوازده روز خون ببيند و نتواند با نشانه‌هاى حيض مقدار او را معين نمايد، بايد از اول ماه تا شش يا هفت روز حيض و باقى را استحاضه قرار دهد.
(مسأله 497 ) - صاحب عادت اگر وسط يا آخر عادت او معلوم است چنان‌چه خون او از دوازده روز تجاوز كند شش يا هفت روز را طورى قرار دهد كه آخر يا وسط آن موافق با آن وقت باشد.