غسلهاى واجب
غسلهاى واجب هفت است: « اول »: غسل جنابت. « دوم »: غسل حيض. « سوم »: غسل نفاس. « چهارم »: غسل استحاضه. « پنجم »: غسل مس ميت. « ششم »: غسل ميت. « هفتم »: غسلى كه به واسط نذر و قسم و مانند اينها واجب مى‌شود.

احكام جنابت
(مسأله 351) - به دو چيز انسان جنب مى‌شود: « اول »: جماع. « دوم »: بيرون آمدن منى، در خواب باشد يا بيدارى، كم باشد يا زياد، با شهوت باشد يا بى‌شهوت، با اختيار باشد يا بى‌اختيار.
(مسأله 352) - اگر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير اين‌ها، چنان‌چه با شهوت و جستن بيرون آمده و بعد از بيرون آمدن آن بدن سست شده،آن رطوبت‌حكم منى دارد، و اگر هيچ يك از اين سه نشانه يا بعضى از اينها را نداشته باشد، حكم منى ندارد. ولى در مريض، لازم نيست آن رطوبت با جستن بيرون آمده باشد، بلكه اگر با شهوت بيرون آيد، در موقع بيرون آمدن، بدن سست شود، در حكم منى است.
(مسأله 353) - اگر از مردى كه مريض نيست، آبى بيرون آيد كه يكى از سه نشانه‌اى را كه در مسأله پيش گفته شد داشته باشد، و نداند نشانه‌هاى ديگر را داشته يا نه، چنان‌چه پيش از بيرون آمدن آب، وضو داشته مى‌تواند به همان وضو اكتفا كند، و اگر وضو نداشته كافى است فقط وضو بگيرد، و غسل بر او لازم نيست.
(مسأله 354) - مستحب است انسان بعد از بيرون آمدن منى بول كند، و اگر بول نكند و بعداز غسل، رطوبتى از او بيرون آيد، كه نداند منى است يا رطوبت ديگر، حكم منى دارد.
(مسأله 355) - اگر انسان با زنى جماع كند و به انداز ختنه‌گاه يا بيشتر داخل شود، در قبل باشد يا در دبر، بالغ باشند يا نابالغ، اگرچه منى بيرون نيايد هر دو جنب مى‌شوند.