(مسأله 43 ) - جايز نيست نطفه و منى مرد اجنبى را به زنى تلقيح و تزريق نمايند و فرق نمى‌كند كه عمل تلقيح به وسيلة شخص اجنبى انجام بگيرد يا به وسيلة خود شوهر زن، و اگر عمل تلقيح انجام شود و زن تلقيح شده حامله و بچه‌دار گردد، آن بچه مال صاحب نطفه است و تمام احكام اولاد بر او جارى است و از يكديگر هم ارث هم مى‌برند و فقط آنچه در مورد ارث استثناء شده است، بچه‌اى است كه از زنا توليد شده باشد و در عمل تلقيح گرچه خود عمل حرام مى‌باشد، ولى زنا تحقق پيدا نكرده است و همچنين زنى كه به وسيلة تلقيح بچه‌دار شده باشد، مادر آن بچه است و احكام اولاد بر او جارى است و از اين قبيل است اگر زنى به طور مساحقه نطف شوهر خود را به فرج زن ديگر بريزد و آن زن از اين نطفه حامله و بچه‌دار شود، آن بچه مال صاحب نطفه است و آن زن هم مادر بچه است و احكام اولاد بر او جارى است.
(مسأله 44 ) - جايز است گرفتن نطفة مردى درصورتى كه مقدمات حرام نداشته باشد و گذاشتن آن در رحم مصنوعى و تربيت كردن آن به منظور توليد بچه و چنان‌چه بچه‌اى از اين راه توليد گردد، آن بچه مال صاحب نطفه است و احكام پدر و فرزندى بين آن‌ها برقرار مى‌شود ولكن اين بچه مادر ندارد.
(مسأله 45 ) - جايز است تلقيح نطفة شوهرى را به زن او، ولى غير از شوهر جايز نيست كس ديگر متصدى اين عمل باشد درصورتى كه مستلزم نگاه كردن به صورت آن زن و يا مس كردن بدن او بوده باشد و بچه‌اى كه با تلقيح توليد مى‌گردد حكم بقية اولاد را دارد و فرقى بين آن‌ها نيست.