احكام حج
(مسألة 2044 ) - حج: زيارت كردن خانة خدا و انجام اعمالى است كه دستور داده‌اند در آنجا به‌جا آورده شود، و در تمام عمر بر كسى كه اين شرايط را دارا باشد يك مرتبه واجب مى‌شود:
« اول »: آن كه بالغ باشد. « دوم »: آن كه عاقل و آزاد باشد. « سوم »: به واسطة رفتن به حج مجبور نشود كه كار حرامى را كه ترك آن از حج مهمتر است انجام دهد، يا عمل واجبى را كه از حج مهمتر است ترك نمايد. « چهارم »: آن كه مستطيع باشد، و مستطيع بودن به چند چيز است:
« اول »: آن كه توش راه و مركب سوارى يا مالى كه بتواند با آن مال آن‌ها را تهيه كند داشته باشد. « دوم »: سلامت مزاج و توانايى آن را داشته باشد كه بتواند مكه رود و حج را به‌جا آورد. « سوم »: در راه مانعى از رفتن نباشد و اگر راه بسته باشد يا انسان بترسد كه در راه جان يا عرض او از بين برود، يا مال او را ببرند، حج بر او واجب نيست، ولى اگر از راه ديگرى بتواند برود، اگرچه دورتر باشد، بايد از آن راه برود. « چهارم »: به قدر به‌جا آوردن اعمال حج وقت داشته باشد. « پنجم »: مخارج كسانى را كه خرجى آنان بر او واجب است مثل زن و بچه، و مخارج كسانى را كه مردم خرجى دادن به آن‌ها را لازم مى‌دانند داشته باشد. « ششم »: بعد از برگشتن، كسب يا زراعت، يا عايدى ملك، يا راه ديگرى براى معاش خود داشته باشد كه مجبور نشود به زحمت زندگى كند.
(مسألة 2045 ) - كسى كه بدون خانه ملكى رفع احتياجش نمى‌شود، وقتى حج بر او واجب است كه پول خانه را هم داشته باشد.
(مسألة 2046 ) - زنى كه مى‌تواند مكه برود، اگر بعد از برگشتن از خودش مال نداشته باشد و شوهرش هم مثلاً فقير باشد و خرجى او را ندهد و ناچار شود كه به سختى زندگى كند، حج بر او واجب نيست.
(مسألة 2047 ) - اگر كسى توشه راه و مركب سوارى نداشته باشد و ديگرى به او بگويد حج برو، من خرج تو و عيالات تو را در موقعى كه در سفر حج هستى مى‌دهم، در صورتى كه اطمينان داشته باشد كه خرج او را مى‌دهد، حج بر او واجب مى‌شود.