(مسألة 1970 ) - بعد از جدا كردن زكات لازم نيست فوراً آن را به مستحق بدهد ولى اگر به كسى كه مى‌شود زكات داد دسترسى دارد، احتياط مستحب آن است كه دادن زكات را تأخير نيندازد.
(مسألة 1971 ) -كسى كه مى‌تواند زكات را به مستحق برساند اگر ندهد و به واسط كوتاهى كردن او از بين برود، بايد عوض آن را بدهد.
(مسألة 1972 ) - كسى كه مى‌تواند زكات را به مستحق برساند، اگر زكات را ندهد و بدون آن كه در نگهدارى آن كوتاهى كند از بين برود، چنان‌چه دادن زكات را به قدرى تأخير انداخته كه نمى‌گويند فوراً داده است بايد عوض آن را بدهد و اگر به اين مقدار تأخير نينداخته مثلاً دو سه ساعت تأخير انداخته و در همان دو سه ساعت تلف شده، در صورتى كه مستحق حاضر نبوده، چيزى بر او واجب نيست و اگر مستحق حاضر بوده بنابر احتياط واجب بايد عوض آن را بدهد.
(مسألة 1973 ) - اگر زكات را از خود مال كنار بگذارد، مى‌تواند در بقيه آن تصرف كند. و اگر از مال ديگرش كنار بگذارد، مى‌تواند در تمام مال تصرف نمايد.
(مسألة 1974 ) - انسان نمى‌تواند زكاتى را كه كنار گذاشته براى خود بردارد و چيز ديگرى به‌جاى آن بگذارد.
(مسألة 1975 ) - اگر از زكاتى كه كنار گذاشته منفعتى حاصل شود مثلاً گوسفندى كه براى زكات گذاشته بره بياورد، مال فقير است.
(مسألة 1976 ) - اگر موقعى كه زكات را كنار مى‌گذارد مستحقى حاضر باشد بهتر است زكات را به او بدهد، مگر كسى را در نظر داشته باشد كه دادن زكات به او از جهتى بهتر باشد.
(مسألة 1977 ) - اگر بدون اجازة حاكم شرع با مالى كه براى زكات كنار گذاشته تجارت كند و ضرر نمايد، نبايد چيزى از زكات كم كند، ولى اگر منفعت كند بايد آن را به مستحق بدهد.
(مسألة 1978 ) - اگر پيش از آن كه زكات بر او واجب شود، چيزى بابت زكات به فقير بدهد، زكات حساب نمى‌شود و بعد از آن كه زكات بر او واجب شد اگر چيزى را كه به فقير داده از بين نرفته باشد و آن فقير هم به فقر خود باقى باشد، مى‌تواند چيزى را كه به او داده بابت زكات حساب كند.