نام کتاب : توضيح المسائل (فارسي) نویسنده : خوئی، سيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 168
را بخواند و اگر بعد از آن بوده بايد نماز را هم دوباره بهجا آورد. (مسألة 1235 ) - اگر شك كند نماز احتياطى را كه
بر او واجب بوده بهجا آورده يا نه، چنانچه وقت نماز گذشته به شك خود
اعتنا نكند، و اگر وقت دارد در صورتى كه بين شك و نماز طول نكشيده و كارى
هم مثل رو گرداندن از قبله كه نماز را باطل مىكند انجام نداده، بايد نماز
احتياط را بخواند. و اگر كارى كه نماز را باطل مىكند بهجا آورده يا بين
نماز و شك او زياد طول كشيده اعتنا به شك ننمايد. (مسألة 1236 ) - اگر در نماز احتياط، ركنى را
زياد كند، يا مثلاً بهجاى يك ركعت دو ركعت بخواند، نماز احتياط باطل
مىشود، و بايد دوباره اصل نماز را بخواند. (مسألة 1237 ) - موقعى كه مشغول نماز احتياط است
اگر در يكى از كارهاى آن شك كند، چنانچه محل آن نگذشته، بايد بهجا آورد، و
اگر محلش گذشته، بايد به شك خود اعتنا نكند، مثلاً اگر شك كند كه حمد
خوانده يا نه چنانچه به ركوع نرفته بايد بخواند، و اگر به ركوع رفته بايد
به شك خود اعتنا نكند. (مسألة 1238 ) - اگر در شماره ركعتهاى نماز
احتياط شك كند، چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مىكند، بايد بنا را بر
كمتر بگذارد، اگر طرف بيشتر شك نماز را باطل نمىكند، بايد بنا را بر بيشتر
بگذارد، مثلاً موقعى كه مشغول خواندن دو ركعت نماز احتياط است، اگر شك كند
كه دو ركعت خوانده يا سه ركعت، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل مىكند،
بايد بنا بگذارد كه دو ركعت خوانده، و اگر شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو
ركعت، چون طرف بيشتر شك نماز را باطل نمىكند بايد بنا بگذارد كه دو ركعت
خوانده است. (مسألة 1239 ) - اگر در نماز احتياط چيزى كه ركن نيست سهواً كم يا زياد شود، سجدة سهو ندارد. (مسألة 1240 ) - اگر بعد از سلام نماز احتياط شك كند كه يكى از اجزاء يا شرايط آن را بهجا آورده يا نه، به شك خود اعتنا نكند. (مسألة 1241 ) - اگر در نماز احتياط، تشهد يا يك
سجده را فراموش كند و در جاى خود تداركش ممكن نباشد، احتياط واجب آن است كه
بعد از سلام نماز آن را قضا نمايد. (مسألة 1242 ) - اگر نماز احتياط و قضاى يك سجده يا قضاى يك تشهد يا دو سجدة سهو بر او واجب شود، بايد اول نماز احتياط را بهجا آورد. (مسألة 1243 ) - حكم گمان در نماز نسبت به ركعات
مثل حكم يقين است، مثلاً اگر نداند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت و گمان
داشته باشد كه دو ركعت خوانده بنا مىگذارد كه دو ركعت است، و اگر در نماز
چهار ركعتى گمان دارد كه نماز را چهار ركعت خوانده، نبايد نماز احتياط
بخواند و امّا نسبت با فعال گمان حكم شك را دارد، پس اگر گمان دارد، ركوع
كرده درصورتى كه داخل سجده نشده است، بايد آن را بهجا آورد و اگر گمان
دارد حمد را نخوانده، چنانچه در
نام کتاب : توضيح المسائل (فارسي) نویسنده : خوئی، سيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 168