حتى اتمها و فيها هذان البيتان فاقبل معاوية على عبد اللّه بن الزبير و قال الم تخبرنى انهما لك فقال اللفظ له و المعنى له و بعد فهو اخى من الرضاعة و انا احق بشعره.

(و فى معناه) اى فى معنى ما لم يغيّر فيه النظم (ان يبدل بالكلمات كلها او بعضها ما يرادفها) يعنى انه ايضا مذموم و سرقة محضة كما يقال فى قول الحطية:

كما قال امرى‌ء القيس:

فاورده طرفة فى داليّته الا انه اقام تجلد مقام تجمل (و ان كان) اخذ اللفظ كله (مع تغيير لنظمه) اى نظم اللفظ (او اخذ بعض اللفظ) لا كله (سمىّ) هذا الاخذ (اغارة و مسخا) و لا يخلو اما ان يكون الثانى ابلغ من الاول او دونه او مثله (فان كان الثانى ابلغ) من الاول (لاختصاصه بفضيلة) لا توجد فى الاول كحسن السبك او الاختصار او الايضاح او زيادة معنى (فممدوح) اى فالثانى مقبول كقول بشار من راقب الناس) اى حاذرهم (لم يظفر بحاجة و فاز بالطيبات الفاتك اللهج) اى الشجاع القتال الحريص على القتل (و قول سلم) الخاسر بعده (من راقب الناس مات غما) اى حزنا و هو مفعول له او تمييز (و فاز باللذة الجسور) اى الشديد الجرئة فبيت سلم اجود سبكا و اخصر لفظا (و ان كان) الثانى (دونه) اى دون الاول فى البلاغة لفوات فضيلة توجد فى الاول (فهو) اى الثانى (مذموم كقول ابى تمام) فى مرثية محمد بن حميد (

) و قول ابى الطيب اعدى الزمان سخاؤه) يعنى لعلم الزمان منه السخاء و سرى سخاؤه الى الزمان (فسخا به) و اخرجه من العدم الى الوجود و لو لاسخاؤه الذى استفاده منه لبخل به على اهل الدنيا و استبقى لنفسه كذا ذكره ابن جنى و قال ابن‌