هذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ* قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُم مِنْهَا وَمِن كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ).

(سوره انعام، آيات 63- 64)

«بگو چه كسى شما را از تاريكى خشكى و دريا نجات مى‌دهد كه او را با تضرّع در نهان مى‌خوانيد كه اگر ما را از اين نجات داد هر آينه شكر گزار خواهيم بود؟ بگو:

خدا شما را از آن و از هر سختى و اندوه نجات مى‌دهد سپس شما شرك مى‌آوريد.»

(وَلَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَاحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفاً وَطَمَعاً إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ).

(سوره اعراف، آيه 56)

«و در زمين بعد از اصلاح آن، فساد نكنيد و خدا را از روى بيم و اميد بخوانيد، همانا رحمت خدا به نيكوكاران نزديك است.»

(قَالَ قَدْ أُجِيبَتْ دَعْوَتُكُمَا فَاسْتَقِيَما وَلَاتَتَّبِعَانِّ سَبِيلَ الَّذِينَ لَايَعْلَمُونَ).

(سوره يونس، آيه 89)

«گفت: دعاى شما دو تن اجابت شد، پس به راه راست باشيد و راه نادانان را پيروى نكنيد.»

دعا چيست؟ انسان چگونه بايد دعا كند؟ اميد چه فايده از دعا مى‌رود؟

پيش از هر سخنى ناچاريم بدانيم كه دعا اهداف و حكمتهايى معيّن دارد كه اگر انسان آنها را بداند گنجى را يافته است. گنجى كه چه بسا قبلًا از آن هيچ نمى‌دانسته است و چاره‌اى براى مشكلات پيچيده‌اى كه در زندگى خود بدانها مبتلا است، راه حلّى براى دشواريهايى كه به او روى مى‌آورد و درمانى براى دردها و آلودگيهاى دل خود يافته است. آيات كريمه با آنكه در قرآن به شكلى پراكنده، به مناسبتهاى گوناگون آمده‌اند، در مجموع از دعا انديشه‌اى كامل به دست مى‌دهند.