نيكوترين شكل دعايش را برآورده مى‌كند. پس هر مادرى كه احساس خود را نسبت به فرزندانش ناديده گيرد و به سوى خدا و دين راستين روى بياورد خداوند نذرش را مى‌پذيرد و دعايش را برآورده مى‌سازد، چرا كه در مورد مريم و نذر مادرش مى‌فرمايد:

(فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَأَنْبَتَهَا نَبَاتاً حَسَناً...) [1].

«پس پروردگارش وى [مريم‌] را با حُسنِ قبول پذيرا شد و او را نيكو بار آورد...»

اين دختر كه گرداگرد او را ايمان و آگاهى از نزديكى به خداوند تبارك و تعالى فرا گرفته، سزاوار آن است كه گياهى پاك از او سر برآورد.

سپس پروردگار- عزّ وجلّ- مى‌فرمايد:

(... وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّا...) [2].

«... وزكريا را سرپرست وى قرار داد...»

خداوند از ميان تمام كسانى كه آنان را براى كسب شرافت سرپرستى مريم كوچك، آزموده بود، زكرياى پيامبر عليه السلام را برگزيد. رفتار مريم و درجه ايمان او، زكريا را كه مراقب و محافظ او بود، شگفت زده مى‌كرد.

بسيار پيش مى‌آمد كه زكريا در نزد مريم سفره‌اى پر از غذا مى‌ديد و وقتى از او مى‌پرسيد كه اين غذا از كجا آمده است پاسخ مى‌شنيد كه اينها از نزد خداونداست، نه چيز ديگر.

(... كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيْهَا زَكَرِيَّا الْمَحْرَابَ وَجَدَ عِنْدَهَا رِزْقاً قَالَ يَا مَرْيَمُ أَنَّى‌ لَكِ هذَا قَالَتْ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَرْزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ) [3].