روزى نيكو فراهم خواهيم ساخت* اى همسران پيامبر! شما مانند هيچ يك از زنان (ديگر) نيستيد، اگر سر پروا داريد پس به ناز سخن نگوييد تا آنكه در دلش بيمارى است طمع ورزد وگفتارى شايسته گوييد* و در خانه‌هايتان قرار گيريد و مانند روزگار جاهليّت زينتهاى خود را آشكار نكنيد و نماز برپا داريد و زكات بدهيد و خدا و فرستاده‌اش را فرمان بريد. خدا فقط مى‌خواهد آلودگى را از شما خاندان [پيامبر] بزدايد و شما را پاك و پاكيزه گرداند* و آنچه را كه از آيات خدا و [سخنان‌] حكمت [آميز] در خانه‌هاى شما خوانده مى‌شود ياد كنيد* در حقيقت، خدا همواره دقيق وآگاه است* مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان با ايمان، مردان و زنان عبادت پيشه، ومردان وزنان راستگو، مردان و زنان شكيبا، مردان و زنان فروتن، مردان و زنان صدقه دهنده، مردان و زنان روزه‌دار، مردان و زنان پاكدامن، مردان و زنانى كه خدا را فراوان ياد مى‌كنند، خدا براى [همه‌] آنان آمرزش و پاداشى بزرگ فراهم ساخته است.»

با ملاحظه آيات گذشته مى‌بينيم كه قرآن كريم درباره حجاب در پرتو امور ديگرى كه به آنها اشاره كرده، سخن مى‌گويد، مانند پيوند ميان رسول خدا صلى الله عليه و آله و همسرانش در زمينه دعوت اسلامى. چنانكه ملاحظه مى‌كنيم پس از سخن گفتن از حجاب به طور مستقيم به اشتراك زن و مرد در انجام واجبات دينى اشاره و نقاط مشترك ميان زن و مرد را روشن مى‌كند.

چگونه ممكن است كه از اين نقاط مشترك چشم بپوشيم و فقط به نقاط اختلاف بپردازيم و با نگاهى اشتباه به حجاب بخواهيم زن را از انجام مسؤوليّتهاى مكتبى و وظايفش در زندگى دور كنيم؟

حتّى در مواردى كه به جهاد مربوط است، من آيه‌اى پيدا نكردم كه جهاد را مختصّ مردان بداند، درست است كه در جهادهاى زمان رسول خدا صلى الله عليه و آله به مردان بسنده مى‌كردند، ولى آنجا شرايط ويژه‌اى بوده است كه‌