ولى انسان نمى‌تواند آن را ببيند و نمى‌داند كه در كدام سوى اين آسمان گسترده قرار دارد. در حاليكه اين خورشيد پنهان از مكانى ناشناخته خير و بركت را به سوى زمين نازل مى‌گرداند.

بنابراين امام مهدى (عج) در ميان ما زندگى مى‌كند و همانگونه كه روايات در اين باره اشاره مى‌نمايند، هنگاميكه ظهور مى‌يابد، همه احساس مى‌كنند كه او را در جاهاى گوناگونى ديده‌اند. به همين خاطر انسان مؤمن بايد هميشه و همه جا با ادب ومقيّد به احكام اسلامى باشد، بويژه در مجالس دعا، عزا و دانش اندوزى و نيز اماكن مقدّسه، زيرا ممكن است كه امام زمان در ميان حاضرين باشد.

مهمترين چيزى كه انسان مؤمن در رابطه با پيوند خود با امام زمان (عج) آن را احساس مى‌كند، همان ادب وتهذيب نفس‌او مى‌باشد.

زيرا او مى‌داند كه امام زمان، امام و شفاعت كننده گناهان وى و راهبر او به سوى بهشت در آخرت مى‌باشد. همچنين مى‌داند كه كارنامه اعمال مؤمنين هر روز بر امام عرضه مى‌گردد. پس اگر امام ببيند كه انسانى از شيعيانش بطور مداوم به ياد خداوند متعال مى‌باشد و به نيكى رفتار مى‌كند و براى كارهاى خير تلاش مى‌نمايد، هر آينه خشنود مى‌گردد و شادى تمام وجودش را فرا مى‌گيرد و سپس براى او دعا مى‌نمايد، ولى اگر كارنامه اعمال كسى سياه باشد، غمگين و دلشكسته مى‌گردد.

جهات پيوند ما با امام مهدى (عج)

بنابراين، پيوند ما با امام زمان (عج) چند جهت دارد:

1- اينكه انسان مؤمن نفس خويش را تهذيب نمايد و براى اعمال‌