أَكْمَلَ مَا فِيهِ كانَ هَلَاكَهُ مِنْ أَيْسَرِ مَا فِيهِ» [1] «كسى كه عقل او كاملترين چيزى در او نباشد، هلاكت او آسانترين سرنوشت اوست.»

اين حال و روز بشريت كنونى است و آيا خداوند متعال آن را خلق كرده تا به اين صورت زندگى نمايد؟

براين اساس انسان هر آنچه را كه مى‌خواهد، نمى‌تواند از اين تكنولوژى و آن پيشرفت صنعتى بدست آورد. زيرا او زندگى همراه با آسايش و خوشبختى را مى‌خواهد. حال اينكه امروزه اين خوشبختى با اسلحه‌هاى كشتار جمعى تهديد مى‌گردد، تا آنجا كه به محض فشار دادن يك كليد- توسّط يك انسان!- هواپيماها و موشكهاى حامل كلاهكهاى هسته‌اى همه جهان را نابود مى‌سازند.

چاره جويى در مذهب اهل‌بيت عليهم السلام‌

حال آيا انسان از ارزشهاى مناسبى برخوردار است تا اين تكنولوژى كشنده را محدود سازد؟

پيشرفت صنعتى اين حقيقت را به انسان نخواهد بخشيد، پس آن رهايى دهنده و منجى كجاست؟

خداوند متعال هستى را آفريد تار رحمتش آنرا فراگيرد. پس اين رحمت در كجا تجلّى خواهد يافت؟ اگر در همه اديان اين كره خاكى جستجو نماييم مى‌يابيم كه، همه آنها نويد روز رهايى و برپايى‌