«مَنْ أَصْبَحَ لَايَهْتَمُّ بِامُورِ الْمُسْلِمِينَ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ» [1]

. «هر آنكه به امور مسلمين اهمّيت نبخشد، مسلمان نيست.»

همچنين مى‌فرمايد:

«كُلُّكُمْ راعٍ وكُلُّكُمْ مَسْؤُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ» [2]

. «همه شما (نسبت به دين و جامعه) نگهبانيد و همه شما (نسبت به آنچه كه نگهبانيد) مسؤوليّت داريد.»

4- مسؤوليّتهاى اجتماعى‌

روزى خواهد رسيد كه در برابر پروردگار بلندمرتبه مى‌ايستيم و از ما درباره مسؤوليّتهاى اجتماعى پرسش مى‌شود، همانگونه كه در مورد نماز و روزه سؤال مى‌گردد. امّا در آنجا توجيهات پوچى كه، برخى براى رهايى از اين مجموعه گسترده و مهم از واجبات شرعى- چون دوستى اهل‌بيت، برائت از مشركين، جهاد، امر به معروف و...- ايراد مى‌كنند، سودمند نخواهد بود.

پس هريك از ما بايد هر روز خود را در مورد اينكه در راه خدا، نجات امّت خود از مشكلات گوناگون، تضييع حقوق و پايمال شدن كرامت و آزادى چه كرده است، محاسبه نمايد. آيا تا به حال انديشيده‌ايم به اينكه زندگى بدون مسؤوليّت اجتماعى چه مفهومى دارد؟ و آيا خداوند ما را آفريده تا هر روز تنها براى به دست آوردن‌