در اينجا از راه و نهضت سيّدالشّهدا، چندين انديشه را الهام مى‌گيريم كه در جمله آنها:

1- درس مسؤوليّت‌

نخستين انديشه‌اى كه امام حسين عليه السلام بذر آن را در دل امّت پاشيد، انديشه مسؤوليّت پذيرى بود. چنانكه مى‌دانيم بسيارى از افراد نزد امام حسين عليه السلام آمدند و او را از بردن خانواده‌اش بر حذر داشتند. ولى سيّدالشّهدا مى‌خواست درس مسؤوليّت پذيرى را به ما بياموزد و اينكه فرد فرد ما بايد مقدارى از آن را بر عهده بگيريم.

چنانكه در روز عاشورا مى‌بينيم، همه ياران و خاندان امام حسين عليه السلام از پيرمردى همچون حبيب بن مظاهر كه كمرش خميده گشته، تا نوزاد شيرخواره‌اى چون على‌اصغر، همگى به گونه‌اى اين رسالت را بر عهده گرفتند. از اين رو ما بايد اين انديشه مسؤوليّت پذيرى را از گذر منابر و مجالس حسينى براى مردم روشن سازيم.

امروزه امّت ما با اوضاع نابسامان ناشى از فساد گسترده، چندگانگى و اختلاف روبرو مى‌باشد. بنابر اين همه اقشار ملّت بايد در قبال اين اوضاع، براساس توانايى و نيرويشان مسؤوليّتى را بپذيرند. مثلًا انديشمندان با دانششان، سخنرانان با سخنانشان، نويسندگان با قلمهايشان و بازرگانان با ثروتهايشان مى‌توانند اين مسؤوليّت را به گونه‌اى بر دوش بگيرند. از اين رو چون امر به معروف و نهى از منكر از مهمترين واجبات دينى مى‌باشد، پس بايد همه اين مسؤوليّت را بپذيرند.