بنابراين اگر او پرستش غير خدا را نفى نكرده بود، هرگز يكتاپرست و بت‌شكن نمى‌گشت.

نفى غير خدا، سرآغاز ايمان است‌

بدين‌سان نفى غير خدا، سرآغاز ايمان است. همچنانكه ابا عبداللَّه الحسين عليه السلام درس نفى غير خدا و يكتاپرستى را به ما آموخت. پس رازى كه جهان را در هر يادبود محرم به سوى تجليل و بزرگداشت سيّدالشّهدا مى‌كشاند، در آن راه توحيدى نهفته است كه به امام حسين عليه السلام چگونگى نفى انحراف راحتى با دادن جان خويش، آموخت. از اين رو، امام حسين عليه السلام با قيام خويش چنين اعلام نمود كه:

«إِنَّا أَهْلُ بَيْتِ النُّبُوَّةِ، وَمَعْدِنُ الرِّسالَةِ، وَمُخْتَلَفُ الْمَلَائِكَةِ، وَبِنا فَتَحَ اللَّهُ، وَبِنا خَتَمَ اللَّهُ، وَيَزِيدُ رَجُلٌ فاسِقٌ شارِبُ الْخَمْرِ قاتِلُ النَّفْسِ الْمُحَرَّمَةِ مُعْلِنٌ بِالْفِسْقِ... وَمِثْلِي لَايُبَايِعُ مِثْلَهُ...» [1]

. «ما خاندان نبوّت و معدن رسالت هستيم،... و يزيد مردى است تبهكار، شرابخوار و كشنده انسانهاى محترم (و پاك) كه آشكارا گناه مى‌كند، و مثل من با چون اويى بيعت نخواهد كرد.»

و هرگز نفرمود كه من با يزيد بيعت نخواهم كرد. بلكه فرمود:

همانا راه من با راه او تفاوت دارد. پس انسانى همچون ابا عبداللَّه كه از سينه ايمان نوشيده و در دامان فاطمة الزهرا پرورش يافته و زير لواى‌