پيشگفتار

سخن گفتن پيرامون امام حسين عليه السلام دلها را فرا مى‌گيرد، نفسها را به سوى خود مى‌كشاند، آزادگان را شيفته مى‌سازد و مؤمنين را جذب مى‌نمايد... چرا؟

زيرا او حسين است، و تو چه دانى كه حسين كيست...

اوست دارنده فضيلتها، اخلاق نيكو، رتبه‌ها و درجاتى كه هر انسانى آرزو دارد تنها يكى از آنها را دارا باشد تا او را در شرف و سربلندى، بزرگوارى و عزّت بسنده باشد.

بنابراين هرگاه به سويى از روش و منش مبارك وى مى‌نگرى، كرامات و بزرگواريهاى او چنان در برابر ديدگانت مى‌درخشند كه در تشخيص برترينها و نيكوترينهاى آنها سرگردان مى‌گردى.

بدين‌سان او را- گذشته از بلند آوازى او در شرف و نسب- چون قلّه بلندى در دانش، عبادت، بخشش، از خودگذشتگى، شجاعت و رهبرى مى‌يابى.

اوست سراسر خير و نيكى و سرشار از بركت.

لكن در زندگى اين امام محورى وجود دارد كه نمى‌توان از آن چشم‌پوشى نمود و آن كربلاست؛ آنجايى كه گرد آورنده فضيلتهاى‌