همانگونه كه مسجد مدينه جايگاه پيامبر پدر زهرا عليها السلام بود با حروفى درخشان در صفحات تاريخ نگاشته شده است.

زينب كبرى عليها السلام دراين سخنرانيهاى آتشين، ستم عبيداللَّه بن زياد را آشكار ساخت، و پرده از جنايتهاى او برداشت. همچنين تاريخ هرگز سخنان ايشان را در كوى و بر زن شهر دمشق و قصر يزيد كه لعنت خدا بر او باد فراموش نخواهد كرد، سخنانى كه بر پايه بيدارى و حكمت و عظمتى كه حضرت زينب عليها السلام از آن برخوردار بود استوار گرديده است.

و اين آثار و نشانه هايى از تعليم و تربيت مادرى چون فاطمه زهرا عليها السلام بود، كه تلاش فراوانى را براى تربيت فرزندان نيكو سرشت خود مبذول مى‌داشت.

چكيده سخن اينكه؛ تربيت فرزندان از آن هنگام آغاز مى‌شود كه ايشان پاى در زندگى مى‌نهند و از آب حيات جرعه‌اى مى‌نوشند.

حضرت زهرا عليها السلام درك الهى از فرهنگ مادر بودن را در اختيار داشت، كه از اوّلين مشخّصات آن داشتن نگاهى احترام آميز به فرزندان و رفتار كردن با آنان چون انسانهائى متكامل مستعدّ تعليم و تربيت مى‌باشد، آن‌حضرت- اينگونه كه در زمان ما رواج دارد- منتظر نمى‌ماند تا فرزندان به سنّ شش و يا هفت سالگى برسند و پس از آن تربيت و تعليم خود را آغاز كند، بلكه از همان بدو تولّد فرزندان، تعليم و تربيت آنها را شروع مى‌كند.

اگر دخترانمان را قبل‌از مادر شدن به دانش و فرهنگ زندگى و مادر بودن مجهّز كنيم بهتر از آن است كه ديگر دانستها را