- آن هم به مقدار كم- نقل شده است نشان مى‌دهند كه آن‌حضرت خطبه‌هاى پيامبر اكرم را به امام حسن عليه السلام و امام حسين عليه السلام تعليم مى‌داد در حالى كه سن اين بزرگواران پنج سال بيشتر نبود، حضرت زهرا عليها السلام از فرزندانش مى‌خواست- مانند روشى از روشهاى تعليم-، آنچه از سخنان پيامبر اكرم را كه شنيده‌اند براى وى بخوانند، آنگاه حضرت زهرا عليها السلام اين كار را بار ديگر در حضور امام على عليه السلام تكرار مى‌نمود تا قلب آن‌حضرت نسبت به روش تربيتى اين دو بزرگوار اطمينان پيدا كند.

تاريخ بر تربيت عالى آن دو امام يگانه (حسن و حسين عليهما السلام) گواهى مى‌دهد، همگى به برترى آندو بزرگوار از حيث زهد و سخنورى در آن عصر اذعان داشتند.

معاويه با آن همه گستاخى كه زبانزد خاصّ و عام بود، آرزو داشت- اگر براى يكبار هم كه شده- بر امام حسن عليه السلام از نظر سخنورى چيره شود، ولى زهى خيال باطل. او مى‌گذاران و دست نشاندگان خود چون عمرو عاص، مروان و مغيره و ديگران را گرد هم آورد تا با حضرت به مبارزه كلامى بپردازند و ايشان را در سخنورى مغلوب سازند ولى اين افراد جز حكمت و علم و اخلاق و شجاعت از ايشان چيزى نمى‌ديدند، و كار به جائى رسيد كه يكى از اين افراد زبان به ستايش گشود و گفت: به راستى كه حسن بن على دانش را به بهترين نحوه ممكن چشيده است، و خداوند بهتر مى‌داند كه رسالتش را كجا و در نزد چه كسانى قرار دهد.

ازسوى ديگر تربيت شده‌اين مكتب حسين شهيد عليه السلام مى‌باشدكه‌