پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و ما را در همه اين امور با فتح عاجل از جانب خود، و بر طرف كردن رنج و سختى از ما نصرت خويش و عزّت وسلطنت حقّه كه توآن را آشكار مى‌گردانى، پيروزى عطا كن و به رحمتى از توجّه خويش كه همه ما را فراگيرد و جامه سلامت، كه ما را بپوشاند ياورى فرما، به‌حق‌رحمت نامنتهايت، اى‌مهربان‌ترين مهربان». [1]

سخن آخر

از هزار و صد و شصت و يك سال پيش، يعنى از زمان ولادت آن‌حضرت عليه السلام در سال 255 هجرى تا اين سال يعنى 1416 هجرى، سرور ما امام مهدى «عج» در ميان سجده‌كنندگان است و شبها را با تهجّد براى خدا زنده نگاه مى‌دارد و روزها را به عبادت و تسليم در برابر پروردگار جهانيان سپرى مى‌كنند.

او منتظر فرا رسيدن لحظه يارى است، تا زمانى كه خداوند به او اجازه فرج دهد.

آن‌حضرت نيز همانند ديگر مؤمنان از خداوند فرج نزديك را خواستار است و در نتيجه به برترين اعمال امّت محمّد صلى الله عليه و آله يعنى انتظار فرج مشغول است.

آه كه چه آبرويى در پيشگاه خداوند دارد! پس حاجتهاى خود را فراروى خويش قرار دهيم و با توسّل به او از پروردگارمان بخواهيم كه اين اندوه را از امّت رنجديده ما بزدايد.

بياييد او را به هنگام شدّت يافتن دشوارى بخوانيم و پروردگارمان را به بنده صالحش كه براى نصرت بندگان مستضعف خود او را ذخيره داشته، سوگند دهيم تا عذاب را از ما بردارد.

بياييد خدا را بخوانيم و با جديّت از او بخواهيم كه سيماى تابانش را به ما بنماياند و ما را در جرگه ياران و ياورانش قرار دهد.

ان شاء اللَّه‌