شايد اين علّت هم يكى از همان عوامل مساعد باشد افزون بر آنكه برجسته‌ترين عواملى كه مأمون را به چنين اقدامى واداشت همان شرايط سياسى بود كه پيش از اين بدانها اشاره كرديم، زيرا رابطه مأمون با عبّاسيّان، به خاطر اينكه برادرش امين را به قتل رسانده بود، بسيار تيره بود. همچنين فرماندهان عرب به خاطر برتريهايى كه مأمون به فرماندهان ايرانى مى‌داد از وى چندان دل‌خوشى نداشتند، امّا هواخواهان بيت علوى فرصت را براى انتقام از حكومت جبار عبّاسى آماده ديدند ودر هر ديارى پرچم قيام و مخالفت برافراشتند بنابراين با چنين اوضاعى مأمون نمى‌توانست در مسند قدرت دوام بياورد.

امّا نتايج نقشه‌هاى مأمون و بادهاى تقديرى كه در جهت او وزيدن گرفته بود، عبارت بودند از:

1- كسب دوستى‌ومودّت طرفداران‌علوى‌ها با ولايتعهدى‌امام رضا عليه السلام.

2- فرونشاندن آتش انقلابها، با اندكى بذل و بخشش به جاى استفاده از عمليّات نظامى.

3- توجّه به عبّاسيّان و كسب دوستى آنان و بازگشت به خطّ آنها پس از تصفيه فضل بن سهل و به شهادت رساندن امام رضا.

بدين ترتيب بود كه مأمون توانست در مسند حكومت باقى بماند و پس از خود از تخت خلافت عبّاسى محافظ كند.

امام در ميدان مبارزه‌

چرا امام رضا عليه السلام و لايتعهدى مأمون را پذيرفت و اگر به اين كار