مردم نديدم به حزن قرآن مى‌خواند و چنان تلاوت مى‌كرد كه گويى انسانى را مخاطب قرار داده است. [1]

قرآن كريم والاترين ارزشها را به آن‌حضرت آموخته بود. يكى از برجسته‌ترين اين‌ارزشها مراقبت‌از نفس و تلاش پيگير براى تزكيه ونجات آن از خشم پروردگار و اصلاح آن بود تا بدين وسيله آن را به جايگاهى براى محبّت و خشنودى خداوند تبديل كند. در عين حال او خير خواه مردم بود و خير خواهى‌اش چيزى جدا از عملكرد آن‌حضرت محسوب نمى‌شد، بلكه او با احسان به مردم به خداوند تقرّب مى‌جُست. از فقراى اهل‌بيت جستجو مى‌كرد و براى آنها پول و ... مى‌برد و به دست آنان مى‌رسانيد بدون آنكه بدانند اين كمكها از سوى چه كسى انجام مى‌گيرد. [2]

ب- بخشش و كرم امام‌

با توكّل بر خدا و يقين به او، پاداش نكو كاران در پيشگاهش فزونى مى‌گيرد. اعتماد به‌اينكه خداوند روزى دِه ونيرومند است، به مؤمن غنايى مى‌بخشد كه از فقر و تنگدستى نمى‌هراسد. امامان ما نمونه‌هاى والا در بخشش و كرم هستند. امام موسى بن جعفر عليهما السلام با وجود سختى شرايط و اوضاعى كه در آن مى‌زيسته است، در جود و كرم شهره آفاق بوده است.

در اين باره از محمّد بن عبداللَّه بكرى روايت شده است كه گفت: