«پيراسته باد آنكه فرزندان ما را مى‌كشد و ما براى او جز بر محبّت خويش نمى‌افزاييم».

و پس از به خاك سپردن او نيز فرمود:

«ما قومى هستيم كه درباره هر كسى كه او را دوست داشته باشيم آنچه را كه بپسنديم از خدا درخواست مى‌كنيم واو نيز به ما عطا مى‌كند، و چنانچه او در باره كسى كه ما دوستش داريم چيزى را بپسندد كه به نظر ما نا خوشايند است ما به آن امر راضى هستيم».

نگرش انسانى امام‌

در واقع نگرش انسانى امام صادق عليه السلام از نگرش اسلام به انسانيّت در ساختها و مفاهيم گوناگون آن مايه مى‌گيرد. من نمى‌خواهم به تفصيل درباره اين بُعد از زندگى امام بپردازم. چرا كه مباحث تفصيلى در اين خصوص را موكول به فرصتهاى ديگر كرده‌ام، امّا براى آنكه از شدت عشق امام به انسانيّت و ارج نهادن به حقوق آن كه صخره‌هاى سترگ در برابر آن سر فرود مى‌آورند و ستارگان و درختان در برابرش به سجده مى‌افتند، پرده برداريم. چند نمونه كوچك از اين موارد را ذكر مى‌كنيم:

1- به حاجب و غلام خويش، مصادف، هزار دينار داد و به او گفت:

آماده شو تا براى كارى تجارى به مصر روى، زيرا تعداد خانواده من زياد است. مصادف، وسايل سفر را فراهم‌آورد و با بازرگانان به مصر رفت.

چون نزديك شهر رسيد، كاروانى تجارى در بيرون شهر به استقبال آنان‌