رو به مؤذن دستور داد تا آذان بگويد و گفتار امام سجاد را قطع كند. چون مؤذن گفت: اللَّهُ أَكْبَر، امام سجّاد عليه السلام فرمود: هيچ چيز بزرگتر از خدا نيست وچون مؤذن گفت: أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّه، امام سجاد فرمود: موى و پوست وگوشت و خونم بر اين گواه است.

همين كه مؤذن گفت: أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّه، امام از فراز منبر رو به يزيد كرد و گفت: آيا اين محمّد جدّ من است يا جدّ تو؟ اگر بگويى جدّ توست دروغ گفته و كفر ورزيده اى و اگر بگويى كه او جدّ من است پس چرا عترت وى را كشتى؟

راوى گويد: مؤذن گفتن اذان و اقامه را تمام كرد و يزيد جلو ايستاد و نماز ظهر را به جاى آورد. [1]

دعا، وسيله تربيت و تبليغ‌

خداوند پيام خويش را براى هدايت ما فرستاده است. به نظر شما چگونه مى‌توانيم به او لبيك گوئيم و پاسخ نداى خداوند را بدهيم؟

كليد اين كار دعاست. دعا شيوه سخن گفتن بنده با پروردگارش است همچنان كه وحى اوج سخن گفتن پروردگار با بندگانش.

دعا ركن اصلى عبادت و پيوستگى و وصل و جوهر نماز است. هر دعايى پسنديده و نيكوست. امّا خداوند نعمت دعا را وقتى بر ما ارزانى داشت كه به ما آموخت چگونه از طريق كتابى كه سرشار از دعاهاى‌

[1] - ناسخ التواريخ، ج 2، ص 241.