رهبرى و رهبران الهى‌

وقتى كه مى‌شنويم وحى مارا به‌ولايت فرمان مى‌دهد دچار حيرت و شگفتى مى‌شويم و از خود مى‌پرسيم: اين همه تأكيد پى در پى و اين همه تعبيرهاى فراوان و ترغيب و تشويق براى چيست؟

خداوند مى‌فرمايد:

(أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ) [1]

«از خدا و رسول و اولى‌الامر خودتان پيروى كنيد.»

قرآن همواره ما را به فرمانبردارى از زمامداران شرعى و پذيرفتن اوامر آنان فرا مى‌خواند و از فرمانبرى طاغوتها و ظالمان نهى مى‌كند، بيش از صد مورد بر ضرورت سرپيچى از ستمگران دستور مى‌دهد و با صيغه‌هاى گوناگون و با شيوه‌هاى مختلف بر ضرورت التزام و پاى بندى بشر به اطاعت و انضباط، تصريح مى‌كند.

در قرآن كريم آمده است:

(فَلَا وَرَبِّكَ لَايُؤْمِنُونَ حَتَّى‌ يُحَكِّمُوكَ فِيَما شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي‌