حضرت فرمود: «على و فرزندان پاكش».

بدين ترتيب پيامبر صلى الله عليه و آله آنان را مشخص كرد پس اى ابوبكر نخستين كس مباش كه بدان كفر ورزى. و خدا و پيامبرش را خيانت مكنيد و در امانات خود نيز خيانت روا مداريد درحالى كه خود بر آنها آگاهيد.

آنگاه ابو ايوب انصارى برخاست و گفت: «اى بندگان خدا! از خداوند در مورد اهل بيت پيامبرتان بترسيد و حقى را كه خداوند براى آنها مقرّر كرده بديشان بازپس دهيد. شما نيز سخنانى شبيه آنچه كه برادرانمان، جاى به جاى و مجلس به مجلس از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيده‌اند، شنيده‌ايد.

آن‌حضرت مى‌فرمود: اهل بيتم، پس از من، پيشوايان شمايند.

و به على اشاره مى‌كرد و مى‌فرمود: على امير نيكان و كشنده كافران است.

هركس او را بى‌يار و ياور گذارد بى‌يار خواهد ماند و هركس او را يارى رساند، يارى خواهد شد. پس از ستم خويش به خداوند توبه كنيد كه او توبه پذير و مهربان است و درحالى كه پشت كرده‌ايد از او مگريزيد و روى برمگردانيد».

امام صادق عليه السلام فرمود: ابوبكر برفراز منبر خاموش نشسته بود و حرفى براى گفتن نمى‌يافت. عاقبت گفت: «من خلافت شما را برعهده گرفته‌ام حال آنكه بهترين شما نيستم مرا واگذاريد مرا واگذاريد» [1] پس عمر بن‌