به شهادت رسيدند و من به فيض شهادت نائل نيامدم و بسيار بر من گران آمد، نفرمودى: شاد باش كه بعداً به شهادت خواهى رسيد؟ آن‌حضرت به من پاسخ داد:

«آرى، شهادت تو همان هنگام است، تو تا آن هنگام چگونه صبر خواهى كرد»؟ گفتم: «اى رسول خدا! اين ديگر از موارد صبر نيست بلكه از موارد مژده و سپاس گزارى است» [1]

عشق به خدا برتر از هر پيوند

عشق فراوان اميرمؤمنان او را برتر از هر پيوند مادى و تمام فشارهاى اجتماعى و مصلحتهاى فانى دنيوى قرار داده بود.

آن‌حضرت، هنگامى كه درباره اسباب يارى خداوند نسبت به مسلمانان سخن مى‌گفت، بارزترين و بزرگترين آنها را، برترى آنان از محدوده‌پيوندهاى خويشاوندى و تمسّك‌ايشان به‌ارزشهاى حقيقى قلمداد مى‌كرد ومى‌فرمود:

«ما در ركاب رسول‌خدا بوديم و قتل و كشتار ميان پدران و فرزندان و برادران و خويشان دور مى‌زد و در هر مصيبت و سختى جز رسوخ ايمان و پافشارى بر حق بهره نمى‌گرفتيم» [2]

در تاريخ است كه اميرمؤمنان در جنگ بدر، برادرش عقيل را كه در