عقلانى از شاخصه‌هاى آنان به حساب مى‌آيد.

خوارج از يك سو و ياران اشعث از سوى ديگر بزرگترين خطر را بر نظام اسلامى در روزگار خلافت امام عليه السلام پديد آوردند. اين گروه در واقع براى هر مكتب اصلاح گرايانه‌اى مى‌تواند تهديدى بزرگ به شمار آيد.

سرانجام، پس از اين واقعه غده‌هاى چركين از پيروان تفكر خوارج در اطراف دولت اسلامى بروز يافت و موجب شدند كه آن‌حضرت گوشه‌اى از توجّه و اهتمام خود را صرف آنان كند و در نتيجه معاويه فرصت تثبيت و تحكيم پايه‌هاى حكومت خود را بيابد.