و آميزش كرد و نطفه جدّم بسته شد.

و در شبى كه نطفه پدرم در آن به هم رسيد، كسى نزد جدّم در آمد و او را نوشانيد همچنان كه جدّ پدرم را نوشانيده بود و سپس وى را دستور آميزش داد و او خوشحال و شادمان برخاست و نطفه پدرم بسته شد.

شبى كه نطفه من در آن به وجود آمد، كسى نزد پدرم در آمد و او را نوشانيد و بدو دستور آميزش داد چنان كه به ديگران دستور داده بود. پدرم خوشحال و شادمان برخاست و نطفه من در آن شب بسته شد.

شبى كه نطفه اين پسرم (امام موسى عليه السلام) پديد آمد كسى نزد من بيامد همچنان كه نزد جدّ پدرم و جدّ خودم در آمده بود و مرا نوشانيد چنان كه آنان را نوشانيده بود. من خوشحال و شادمان با آگاهى از آنچه خداوند به من ارزانى فرموده بود، برخاستم و نطفه اين نوزاد بسته شد. پس بدو تمسّك كنيد كه به خدا او پس از من صاحب الأمر شماست». [1]

همين كه امام به مدينه بازگشت، سه روز به مردم طعام داد و مردم خبر ولادت اين نوزاد فرخنده را به يكديگر نويد دادند.

پدر و مادر امام كاظم‌

پدرش: پيشواى هدايت، ابو عبداللَّه جعفر بن محمّد عليه السلام ملقب به صادق بود.

مادرش: حميده بربريه كه شايد از مردم اندلس و يا از مردم مغرب بوده است. لقب اين زن بزرگوار «حميده مصفّاة» بود.

حميده يكى از زنان با فضيلت به شمار مى‌آمد، زيرا به كار مهّم نشر رسالت‌