روزگار امامت حضرت صادق‌

در سال‌ 117 هجرى، هنگامى كه امام باقر به عنوان قربانى گرانبهاى سياست ستمگرانه بنى اميّه، به جوار پروردگارش شتافت فرزندش امام جعفر صادق را، كه آن هنگام در سن‌ 34 سالگى بود، به مركز و مدرسه‌اى كه صدها تن از صاحب نظران و انديشمندان در آن گرد آمده بودند سفارش فرمود. اين مدرسه در واقع هسته دانشگاه بزرگى بود كه امام صادق پس از پدر خود آن را بنيان گذاشت، همچنين آن‌حضرت، امامت مردم را بر عهده امام صادق نهاد.

بدين ترتيب رهبرى دينى امّت و مسئوليّتهاى بزرگ امور سياسى آنان به امام صادق انتقال يافت.

دانشگاه بزرگ‌

شايد نتوان در تاريخ همانند مدرسه امام صادق، مدرسه‌اى فكرى يافت كه توانسته باشد نسلهاى متوالى را تحت تأثير خود قرار دهد و اصول و افكار خود را بر آنها حاكم سازد و مردمى متمدّن و فرهيخته با كيان و موجوديّتى يگانه بنيان نهاده باشد.