«كسانى كه ايمان آورده‌اند و ايمان خود را به شرك نمى‌آلايند، ايمنى از آنِ ايشان است ...»

بدين ترتيب هرگونه كفرانى به حق و عدم وفادارى به آن و يا اعتراف نكردن بدان ستم شمرده مى‌شود و در نتيجه، ضد ارزش خواهد بود. پس شرك به خدا ستمى بزرگ است، زيرا نمايانگر اوج كفر به نعمتهاى الهى و ادا نكردن حقّ اوست، و نيز در پايين‌ترين مراحل، گرفتن روزى از جنبنده‌اى خُرد همچون مور، ستم به شمار مى‌آيد، زيرا اين جنبنده نيز در بر خوردار شدن از روزى حقى دارد.