- 1- عبادت، هدف آفرينش انسان‌

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ* مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ* إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ‌ [1].

«من جن و انس را جز براى پرستش خود نيافريده‌ام* هرگز از آنها روزى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم كه مرا اطعام كنند* خداست روزى دهنده، و اوست صاحب نيرويى سخت استوار.»

با الهام از اين آيه كريمه فلسفه قرآن در زندگى و هدف بنيادينِ آفرينش را روشن مى‌كنيم و آن چنانكه به نظر مى‌رسد، در امور مربوط به زندگى دنيا چنين خلاصه مى‌شود: جهان آفريده خداوند سبحان است، و انسان ارجمندترين آفريده الهى دراين دنياست، و قرآن كريم پرستش خدا را غايتِ آفرينش و هدف وجودى آن به شمار مى‌آورد. پس اين پرستش كدام است؟ براى شناختن ابعاد اين كلمه (كه والاترين ارزش دراين آيه است) بگذاريد در آفاق مفهوم آفرينش درنگ كنيم، چه، آفرينش نخستين واژه دراين آيه است.

انسان آفريده خداست، مفهوم اين سخن چيست؟

اوّل- مفهوم كلمه آفرينش چيست؟

1- نخستين مقصود از واژه آفرينش آن است كه انسان، حق است و به رغم اينكه‌