نام کتاب : مبانى تشريع اسلامى(3) نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 113
- 4- فرمانبرى در مكاتب اخلاقى
مكتب اخلاقى- هر گونه كه باشد- مجموعهاى از آموزشها و دستورهاست كه
آدمى بايد با آنها همسو باشد و در نتيجه فرمانبر (مطيع) آن مكتب در آن زمينهها
باشد. دراين جا اين سؤال مطرح مىشود كه چرا بايد فرمان برد؟ و از ديدگاه دين و يا
فلسفه چه چيز آن را توجيه مىكند؟
فرمانبرى در مكاتب دينى
عوامل زير ما را به فرمانبرى فرا مىخوانند:
اوّل- از آن روى كه خداوند شايسته فرمانبرى همراه با
عطوفت جوشان و عشق عميق است، چه، جان آدمى بر دو امر سرشته شده است:
1- دوست داشتن جمال و كمال و در نتيجه دوست داشتن كسى كه اسماء والا
و صفات زيبايى دارد.
2- نزديك شدن به محبوب با در پيش گرفتن پيروى و فرمانبرى.
هنگامى كه آدمى خداى خود را شناخت، اسامى نيكو و صفات جمال و كمال
وصفناشدنى او بر قلبش تجلّى يافت، در اين هنگام فرمانبرى از او را بر مىگزيند و
اين والاترين درجات فرمانبرى و اطاعت است، آنگونه كه حضرت على عليه السلام با
خداى خود مناجات مىكند و مىگويد: «بل از آن روى كه تو را شايسته پرستش يافتم و
پرستيدمت ... [1]» يا آن هنگام كه مىگويد: «گيريم كه بر عذابت
شكيب ورزيدم، دوريت را چگونه برتابم» [2]. امام زين
العابدين عليه السلام در مناجات خود با پروردگار متعال مىگويد: «تو، و نه غير تو
مراد من هستى و براى تو، نه غير تو