سه- با مشاهده چهره‌هاى زنده ارزشهاى والا كه در زندگى بهشتيان جلوه‌گر است (چونان دوست داشتن يكديگر) و همچنين با ديدن چهره‌هاى زنده ضد ارزشها (چونان نفرين به يكديگر در آتش دوزخ) آشكارا طبيعت اين ارزشها همچون نيكويى عشق به يكديگر و زشتى كينه توزى نسبت به يكديگر را درمى‌يابيم.

دوست داشتن اولياى خدا:

1- حقيقت ايمان در زندگى اجتماعى انسان در چهره ولايتى رخ مى‌نمايد كه ريشه آن، همزيستى مؤمن با ديگر مؤمنان در سراى ايمان و زير سايه ولايت الهى است، (عشق به خدا و عشق در راه او). بنيان اين ولايت همان فرمانبرى آگاهانه از ولى خداست كه از روح ايمان برمى‌خيزد. خداوند متعال مى‌فرمايد:

وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضَهُمْ أَولِياءُ بَعْضٍ... [1].

«مردان مؤمن و زنان مؤمن دوستان يكديگرند...»

اين ولايت ايمانى كسانى را در برمى‌گيرد كه گاهى در ديده مردمان ناچيز هستند. در واقع دشوارى اين امتحان در گذشتن از همين تفاوتهاى طبقاتى و نژادپرستانه و يا هرگونه تبعيض ديگرى مى‌باشد كه رسيدن به ولايت فراگير ايمان را براى همه مردم تحت اين ولايت آسان مى‌كند، حتّى اگرچه از لايه‌هاى فرودست و يا نژادى پست‌تر جامعه باشند. احاديث شريف نيز براين ولايت تأكيد ورزيده است.

الف- امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد:

«همانا مؤمنان با يكديگر برادر هستند، فرزندان يك پدر و يك مادر كه اگر رگ يكى از آنها بجهد ديگران به بى‌خوابى گرفتار مى‌آيند. [2]»

ب- در حديث شريفى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله آمده است كه فرمود:

«اى مردم! همانا مؤمنان با يكديگر برادر هستند و مال مؤمنى بر برادرش حلال‌