شيطانى و محيط آلوده به فريبندگيهاى ابليس مى‌باشد.

در خبرى از ابن عبّاس آمده است كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله حسن و حسين عليهما السلام را به خدا پناهنده مى‌كرد و مى‌فرمود:

«با كلمات كامل خدا شما را به پناه او در مى‌آورم تا از هر شيطان و گزنده‌اى و هر چشم زخمى در امان بمانيد و پدر من ابراهيم نيز چنين بود كه دو فرزند خود (اسماعيل و اسحاق) را در پناه خدا قرار مى‌داد. [1]»

ششم- پناه بردن به خدا هنگام رويارويى با كافران:

الف- انسان هنگام رويارويىِ با كافران يا حتّى هنگام يادآوردن ايشان به خدا پناه مى‌برد تا تحت تأثير آنها و انديشه‌هاى آنها كه در حقيقت، چيزى جز وسوسه‌هاى شيطانى نيستند كه از دهان آنها دميده مى‌شود قرار نگيرد. خداوند مى‌فرمايد:

إِنَّ الَّذِينَ يُجَادِلُونَ فِي آيَاتِ اللَّهِ بِغَيْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِن فِي صُدُورِهِمْ أَلَّا كِبْرٌ مَا هُم بِبَالِغِيهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ [2].

«آنان كه بى‌هيچ حجّتى كه از آسمان آمده باشد درباره آيات خدا مجادله مى‌كنند، در دلشان جز هواى بزرگى نيست، ولى به آن نخواهند رسيد. پس به خدا پناه ببر كه او شنوا و بيناست.»

ب- گاهى پناه بردن به خدا از كافران با هدف رهايى از شرّ مادى ايشان است چنان كه بايد از انديشه‌هاى فاسد آنها نيز به دژى پناه بُرد. خداوند مى‌فرمايد:

... إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُم مِن كُلِّ مُتَكَبِّرٍ لَايُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسَابِ‌ [3].

«... من به پروردگار خود و پروردگار شما از هر متكبّرى كه به‌روز حساب باور ندارد پناه مى‌برم.»

پ- در سخت‌ترين شرايط، هنگام رويارويى پيامبران با سركشان آنها، به خداوند پناه مى‌برند. همچنانكه حضرت موسى عليه السلام نيز چنين كرد. خداوند مى‌فرمايد: