بخش چهارم- پناه بردن به خدا، دژى استوار

اوّل- پناه بردن از وسوسه‌هاى شيطان:

پناه بردن به خدا از ابعاد دعاست، زيرا جوهر آن اين است كه خود را همچون تمسّك جستن به خدا تحت الحمايه خدا قرار دهيم.

الف- از آنجا كه شيطان در دل مؤمن، وسوسه ايجاد مى‌كند، و با شدّت او را به طرف گناهان مى‌كشاند كه در زبان عربى (نزغ) ناميده مى‌شود، مؤمن براى پناه بردن، دژى جز دژ پروردگار نمى‌يابد و چه كسى جز خداوند مى‌تواند انديشه بشرى را روشن سازد و تصميم او را در رسوايىِ شيطان، استوار گرداند؟

از همين جاست كه خداوند دستور مى‌دهد هنگام وسوسه‌هاى شيطان و تشويق و راندن او به طرف باطل به خدا پناه بريم. خداوند مى‌فرمايد:

وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ‌ [1].

«و اگر از جانب شيطان دستخوش وسوسه‌اى گردى به خدا پناه ببر كه او شنوا و داناست.»

ب- خداوند مى‌فرمايد:

إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُم مُبْصِرُونَ‌ [2].