(لا اله الّا هو) نهفته است انسان را به سوى ارزش توكّل سوق مى‌دهد، چه، خداوند پس از كلمه توحيد مى‌فرمايد: عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ مَتَابِ‌. خداوند مى‌فرمايد:

اللَّهُ لَاإِلهَ إِلَّا هُوَ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ‌ [1].

«خداى يكتاست كه هيچ خدايى جز او نيست مؤمنان البتّه بر خداى يكتا توكّل كنند.»

خداوند مى‌فرمايد:

رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَاإِلهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلًا [2].

«پروردگار مشرق و مغرب هيچ خدايى جز او نيست. او را كارساز خويش بكن.»

هفتم- توكّل، ويژگىِ رهبر الهى:

رهبرى الهى با پايدارى و مقاومت در برابر فشارها و تسليم ناپذيرى در برابر نيروهاى تباهى، در جامعه شناخته مى‌شود و اين از پيامدهاى توكّل بر خداوند سبحان است.

الف- در رويارويى با مكر منافقان، خداوند به رسولش دستور توكّل مى‌دهد و مى‌فرمايد:

... فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى‌ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ‌ [3].

«... و چون قصد كارى كنى بر خداى توكّل كن كه خدا توكّل كنندگان را دوست دارد.»

ب- خداوند مى‌فرمايد:

... فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى‌ بِاللَّهِ وَكِيلًا [4].

«پس از ايشان اعراض كن و بر خدا توكّل كن كه او كارسازى را كافى است.»

پ- هنگام پيروى از وحى به گونه‌اى دقيق، توكّل بر خدا دژى مى‌گردد استوار. خداوند مى‌فرمايد:

وَاتَّبِعْ مَا يُوحَى‌ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيراً* وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى‌