نام کتاب : ايمان زيربناى شريعت نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 60
كه ايمانى ضعيف دارد. كسى كه به جاى ذكر الهى، به خود، دارايى و
فرزندانش مىپردازد، در حالى كه مؤمن حقيقى براى آنچه از دست مىدهد افسوس
نمىخورد و از آنچه بدست مىآورد شاد نمىگردد و هيچ چيز او را از ياد خدايش باز
نمىدارد. خداوند مىفرمايد:
«اى كسانى كه ايمان آوردهايد! اموال و اولادتان شما را از ذكر
خدا به خود مشغول ندارد، كه هركه چنين كند زيانكار است.»
ايمان به تمامى حق:
از نشانههاى كلّى ايمان، ايمان به تمامى حق است، بديگر سخن، حقيقت
ايمان تسليم در برابر حق و وانهادن هواهاى نفس در گزينشى برخورد كردن با حقايق
مختلف و در نتيجه اوج گرفتن به سوى درجه تجرّد، بىطرفى، پيروى از عقل و علم
مىباشد. به نظر ما از آنجا كه حقيقت ايمان چنين است پس ايمان، پاره پاره
نمىگردد، پس يا بايد به تمام حق ايمان داشت و يا از تمام حق رويگردان بود و كسانى
كه هوى و هوس خود را خدا مىگيرند و به آن بخش از قرآن كه موافق خواستهايشان است
ايمان مىآورند و به آن بخش كه مخالف با تمايلات آنان است كفر مىورزند، دروغ
مىگويند. آنها به هيچ چيز ايمان نياوردهاند و تنها از هوى