نام کتاب : ايمان زيربناى شريعت نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 555
بخش دوم- طلب آمرزش و توبه، راه ايمان
اوّل- اسماء خدا، ابزار طلب آمرزش:
هنگامى كه اسماء نيكوى خدا در دل مؤمن تجلّى مىيابد، او با كوتاهى
خود در درگاه خداوندى آشنا مىشود و به تقصير خود در مقام والاى كبريايى پى مىبرد
و از او طلب آمرزش ميكند و به درگاهش توبه مىكند و به عزيزترين خلايق نزد او
توسّل مىجويد تا از گناهان او درگذرد.
طلب آمرزش، ارمغان لحظه تجلّى نور الهى در دل بنده است و هرچه اين
تجلّى، درخشش بيشترى پيدا كند مؤمن، عمق مسكنت، فقر فزاينده و كانونهاى خوارى،
نياز و كوتاهيش را بيشتر احساس مىكند.
الف- قرآن هرگاه اسمى از اسماء نيكوى خداوندى را به
ياد ما مىآورد فريضه استغفار را در حقيقت به ما يادآورى مىكند. خداوند
مىفرمايد: